در انتهای تمام هراس‌ها

در گرداب عمیق‌ترینِ کابوس‌ها

پنهان

در دورترین نقطه‌ی ویرانه‌ها

آن‌ سوی کشف تلخ تهی بودن آدمی

تو نشسته‌ای

                 دانا

                        و

                              بلند،

در این قهوه‌خانه‌ی تنها و چرک و سیاه.

 

مزه‌ای ناب

بازم می‌دارد.