رابطه‌ی عجیبی داریم.

چه ویژه مرا می‌خواهی.

با قمه تکه‌تکه‌ام می‌کنی

به

اندازه‌ی

گوشت‌

ها

‌ی

خورشت

قیمه‌ی

نذری،

قطعه‌های خوبم را با برنج روغنی‌ات مخلوط می‌کنی،

و سر فرصت، پای سفره‌ با اخبار رادیو، تناول می‌کنی  ...

.

.

.

اخبار به خواب می‌رود.

رادیوی کهنه رب‌گوجه نشت می‌کند،

گلویت با آروق درگیر می‌شود

و تو با پاره‌های من در روده‌هایت، تا ابد متورم می‌شوی.